زندگی قمار نمی کنی

راز دل تنگم را بر كدامين كاغذ بنگارم كه نپوسد

به كدامين ابر بازگويم كه نگريد

كدام پرستو را يار گيرم كه پرواز را  ز خاطر نبرد

شانه هاي كه را امن گيرم كه تپش قلبش آرام قلبم باشد

و گرماي نَفَسش اميدِ نفْسم

وامانده ام ،،،

وامانده ام حيران و سرگردان

تمام دعايم همزباني ست و همدلي

كه نخندد بر غمم

كه بگريم بر غمش

كه بگيرد دستم را

كه صاف كند خم زانوان به گل نشسته ام را

دشت عريان شده

تا به كي قاصدك هاي بي پناه را

به دست باد بيرحم سرنوشت بسپارم

كه نم اشكهايم را بدوزند به كنج چشمانت

چرا نمي آيي و اشك از چهره ام نميزدايي

بي تو دگر اين قامت راست نخواهد شد

قاصدي خواهم يافت

خبري خواهم داد

.

.

.

خسته ام ،،،

خسته از تو اي روزگار

خسته ام از اين بازي نابرابر

به يك سو من و دل تنگم

سوي دگر تو و قلب سنگت

به يك سو من و غصه تنهاييم

و به سوي دگر نيرنگ هاي ناتمام جداييت

اهل قمار هستي اي روزگار؟

من زندگي ام را ميگذارم

و تو لحظه اي دلخوشي براي من

اگر بردم نه تنها سهمم را ميستانم

كه انتقامي سخت از تو خواهم كشيد

وگر باختم جانم را ميگذارم ، كوچ ميكنم و از جور و جفايت رهايي ميابم

كوچ كردن نيز به چشمم پيروزيست
هــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــاي با تو ام اهل قمار هستي ؟

پروردگارا ، آرامش را همچون دانه های برف ، آرام و بیصدا

به سرزمین قلب کسانیکه برایم عزیزند ، بباران . . .

 برو ادامه ی مطالب نظر یادت نره

زندگي به من آموخت چگونه اشك بريزم. ولي نياموخت چگونه سرازيرش كنم.

زندگي به من آموخت چگونه دوست داشته باشم . اما نياموخت چگونه فراموشش كنم.

اگر انسان زندگي را دوست داشت هرگز در آغاز تولد نمي گريست

كورش بزرگ فرمود: فرمان دادم بدنم را بدون تابوت و

موميايي به خاك سپارند تا اجزاي

بدنم خاك ايران را تشكيل دهد.

(حال تو اي آريايي اين را براي همه بفرست تا اين ايرانيان

غرب زده ازهويت پدرشان باخبرشوندبرو ادامه ی مطالب

نظر یادت نره